ZONDAG 16 MEI: HASSELT-ANTWERPEN

5u45: de wekker loopt af.... Hasselt-Antwerpen: lukt dit wel?

7u: K. Dusartplein Hasselt, koud, koud, koud.... maar droog en zon.

7u30: Het startschot, meteen valt de stress weg, daar gaan we.

Eénmaal goed vertrokken vond ik mijn plekje in het klein peletonneke en kwamen de gesprekken algauw op gang. Voor ik het wist kwamen we aan in Turnhout, onze middagstop. Buiten een paar bruggen was het zo plat als een biljarttafel. Hm.... Raar maar ik had 8 km meer op mijn computerke staan dan de rest. Waar was IK verkeerd gereden?

Mentaal werd het voor mij zwaar tussen Herenthout en Wuustwezel, de verveling sloeg toe. Iedereen werd stil en ik was aan het rekenen geslagen... Nog zoveel kilometer, nog zolang. Ik had me althans voorgenomen om niet op mijn computerke te kijken, mislukt dus.

Daar ik op veilig speelde zat ik in het peleton van 24 km/u maar naar mijn aanvoelen had ik te veilig gespeeld... niets aan te doen.

In Wuustwezel stonden mijn vrouwke (net zoals op elke stop, dank u vrouwke) en mijn ouders me op te wachten. Ik reed ze blindelings voorbij naar het toilet. Mijn noodzakelijke stops.

Nu ik iedereen nog een laatste keer gezien had was ik er mentaal weer even bovenop.

Nog 60 km, het einde in zicht, in rechte lijn naar de Grote Markt Antwerpen.

Ter hoogte van Brasschaat gebeurde "het"... Peter, "onze leider" kwam achter mij in de treinsporen ten val, hard ten val. Midden op de spoorweg bleef hij liggen. Ik nam me voor om mijn fiets af te staan indien zijn materiaal het liet afweten. Hij zou de 1000 km uitrijden, daar zorgde ik dan wel voor. Onze mascotte van het peleton van 24 km/u stond recht, pakte zijn fiets....en zag dat het goed was (fiets was in orde maar zijn helm was gebarsten!!!)

Opeens waren we de bordjes kwijt... neen.... er werden kilometers afgesneden. Waarom???

We reden de volledige ring af richting Grote Markt, een grote ontgoocheling.

MAAR de ontgoocheling werd algauw weggespoeld door de emoties toen we op de Grote Markt aankwamen. Ik had het gehaald!!! HET TEAM HAD HET GEHAALD!!! PROFICIAT MYRIAM, PATRICIA EN ELKE VOOR JULLIE PRESTATIE EN BEDANKT VOOR DE STEUN!

P.S.: Smeert de kuiten maar al in want we zijn reeds ingeschreven voor de volgende editie!!!

Hasselt, 18u55. Ik kom over de finish met een gelukzalig gevoel. Niet alleen ben ik opgelucht dat ik de 270 km goed heb doorstaan, maar bovendien heb ik een heel leuke dag achter de rug. Het begon allemaal 10 uur eerder in Gent, onze startplaats. Vol stress stond ik aan de start, nog steeds twijfelend of ik het wel zou halen. Dan knalde het startschot and off we were. De eerste kilometers was het wat zoeken. Je moet je plaats vinden en je tast zo wat af. Gelukkig had ik vrij snel een 'opening line', want wat bleek, mijn fietscomputer registreerde de snelheid niet. Ik heb dan Johan aangesproken (die m'n fietsbuddy bleef tot aan lunchstop) om te vragen hoe snel we reden.

Na 56 km stopten we voor een eerste keer in Puurs, waar m'n ouders en mijn 'foster parents' me stonden op te wachten. Het bleek een 'blitz' stop te zijn, want voor ik het wel en goed besefte zat ik al weer op de fiets richting Aarschot.

Na de lunch in Aarschot werd onze tocht richting Hasselt verder gezet. Ik meende me te herinneren dat ik eerder die morgen had opgevangen dat deze rit een vrij, vlotte, vlakke rit zou worden. Mis gedacht. We waren nog maar net vertrokken en daar waren de hellingen, en dit tot in Bilzen! Het moet wel gezegd worden, de fruitstreek is echt de moeite waard!

In Bilzen werd ik opgewacht door mijn allerliefste vrouw en mijn mama. Als twee volleerde verzorgers gingen ze aan het werk. M'n vrouw masseerde m'n schouder en m'n mama was bezig met m'n uitrusting. De kussen en knuffels sterkten me om de laatste 53 km vol te maken.

Eens uit Bilzen kenden we vlakke en brede wegen en werd het tempo opgedreven. Wat een kick om in peleton alle verkeerslichten te negeren :-) Patricia zei het eerder, al fietsend in groep leer je heel wat leuke mensen kennen! Tot slot wil ik iedereen bedanken voor zijn of haar bijdrage tot deze fantastische ervaring! Tot volgend jaar :-)

Hoe ver is 250 km? Heel erg ver... zeker wanneer de afstand wordt aangekondigd als 238 km, want, zoals Sanne zei: "er zitten een paar hellingskes tussen", en die worden er uiteindelijk 262 km, dan is dat ver.

Had me echt wel voorgenomen om niet te vaak op mijn kilometerteller te kijken, maar eens boven de 200 km kon ik het niet meer laten. Vanaf Leuven tot aan de lunchstop in Aalst, ging het voortdurend op en neer. Wanneer dan vooraan wat snelheidsduivels rijden, die het gemiddelde naar boven trekken (29 gemiddeld na 95 km) werd het eerste deel vrij zwaar. Na de lunch ging het tempo gelukkig een beetje naar beneden zodat er onderweg ook wat kon gepraat worden. En ik mag zeggen dat er heel aangename mensen meereden in ons peloton.

Na 235 km kregen we in Kruishoutem nog een helling voorgeschoteld die voor velen van ons een echte beproeving werd. Nog een laatste keer in het rood gaan was voor velen de boodschap. Daarna liep het mooi vlak naar Gent.

Aankomen in het Kuipke vond ik absoluut geslaagd. Enkel jammer dat we geen ritje mochten doen op de piste zelf, maar de vreugde om de rit tot een goed einde te brengen woog veel meer door.

Bedankt aan de supporters die in grote getale waren opgedaagd en aan de meneer die mijn benen heeft gemasseerd. Voel me vandaag eigenlijk buitengewoon goed. Helemaal geen zware benen en ook de vermoeidheid valt reuze mee.

Patricia, R.E.S.P.E.C.T! You rock!
Meer kilometers gefietst + de hellingen= proficiat!!!!

Myriam heeft het gehaald! Een superproficiat. Haar reactie: "Ik ben niet zo moe, kvoel alleen mijn benen."
RESPECT

Om 20u34 kreeg ik volgende sms: Mama is aangekomen! 279,6 km op de teller!
Myriam, ik heb twee woorden voor jou: RESPECT en PROFICIAT! Je hebt de toon gezet!

Enkele sfeerbeelden van de start in Oostende.
O.a Myriam in volle voorbereiding.
Gekiekt met bekende en minderbekende wielerfanaten.

Om 7u33 stipt is de eerste groep vertrokken in Oostende (gemiddeld 24 km/uur). Er heerste een een heel optimistische en ontspannen sfeer. Het weer liet het echter afweten. Bij een vrij strakke noordenwind (ook al zegt Frank dat die matig is) en 6°C en onder vallend water zagen we toch enkel stralende gezichten.

Voor de start werden we voorgesteld aan nog een damesteam (er zijn slechts 3 damesteams ingeschreven): "De Fertility ladies uit Tielt". Dat bleek een heel leuke ontmoeting want de startende dame was niet voorzien op de 271 km die er eigenlijk 250 had moeten zijn. Tegen Sanne, die ons had voorgesteld, zei ze het volgende: "Mô seg, ik en me kwoad gemokt op je. Mô gauw seg, tweeonderdéénenseventig kilometer! Mô gauw Sanne!" De toon was gezet.
Voor alle duidelijkheid, deze vier dames zijn "van nul" beginnen trainen in december. Geen van allen deed aan sport. Sjapoo! Das pas straf.

Myriam had na 75 km aan de eerste bevoorrading moeten aankomen, maar daar hadden ze reeds een uur vertraging en 20 km extra op de teller. Slik. Wanneer dit niet gecompenseerd wordt in de rest van de rit, loopt het aantal kilometer naar de 300 en, eerlijk, das echt héééél erg veel kilometer.

Pas om 13u30 is de groep die gemiddeld 30km/uur rijdt op de lunchplaats in Assenede aangekomen. Dat betekent dat er nog steeds een dik uur achter op het schema wordt gefietst.

Heb me voorgehouden om me morgen niet te concentreren op de af te leggen kilometers, maar te genieten van de rit zelf.

En net zoals Elke zegt: onze outfit is een eye catcher! We zijn absoluut heel erg tevreden met het resultaat.

Deze morgen onze eerste dame, Myriam, uitgewuifd. Ondanks het frisse weer, zagen we alleen maar stralende gezichten. Onze outfit bleek ook een 'eye-catcher' te zijn, en als je mijn bescheiden mening vraagt: ' we hebben de mooiste outfit van allemaal' ! :-)
Na de ervaring van deze ochtend is de goesting alleen maar gegroeid! Ik kan niet wachten tot zaterdag! Ik hoop dan ook de 266km tot een goed eind te brengen. Go girls!

Morgen start de 1000 km. Eindelijk zou ik bijna durven zeggen en zo voelen de andere teamleden zich ook. De voorbereiding is voor de een al wat vlotter verlopen dan voor de ander, maar we denken er toch klaar voor te zijn.

Nu is ook gebleken dat niet elke dag braaf 250 km wordt afgelegd. De afstanden variëren nogal. Myriam krijgt, wat het aantal kilometer betreft, de zwaarste rit: 271 km. Niet alleen zij, maar ook Elke, Sophie en ik moesten even slikken. Dat is een verdomd lange afstand.

Op vrijdag wordt er 238 km verreden. Sophie bracht het goede nieuws. "Je weet toch waarom je maar 238 km fietst?" vroeg ze. Ik had de rit nog niet zo aandachtig bekeken, maar we rijden door de Vlaamse Ardennen. Niet alleen de Alsemberg wordt beklommen maar ook in de Vlaamse Ardennen krijgen we een aantal, zij het kleinere, hellingen voorgeschoteld.

Op zaterdag rijdt Elke 266 km en op zondag rijdt Sophie 253 kilometer. Is dus samen 1028 kilometer.

Het weer lijkt wel te zullen meevallen, koud 's ochtends maar gedurende de dag toch een vrij aangename 15° op donderdag en vrijdag tot 18° op zondag, en als Frank het bij het rechte eind heeft, geen neerslag (van betekenis).

Spannend! Het begint nu toch wat te kriebelen.